" Κρυφό " στο " Τ "

Είναι κάτι κρυφτό, που δεν τελείωσε
και δεν μπορώ να κοιμηθώ τις νύχτες
και περιμένω την αυγή να βγούν τα όνειρα αλήθειες

Κλιματικές αλλαγές & Χειμερινά ανθεστήρια

Απόντες επί τιμής,
έγραφε το χαρτί πάνω δεξιά ακριβώς κάτω από τη μικρή λίστα των επίσημων προσκεκλημένων της γιορτής των χειμερινών ανθεστηρίων .

Η ίωση που ταλάνιζε τον μοναδικό απόντα δεν έλεγε να βγάλει εις πέρας την αποστολή της,
να εξασθενήσει το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού και να φύγει όπως ήρθε φιλικά απρόσκλητη . Αυτή τη φορά έλειπα εγώ . Με τις αλλαγές του καιρού τελευταία ίσως να είχε και δίκιο, έκανε και αυτή την επιλογή της κι ας είναι σε λάθος ώρα, εξάλλου οι κλιματικές αλλαγές είναι γεγονός όπως τελευταία ακούγεται να λένε .'Ηταν και πως δεν έπαιρνε αναβολή η γιορτή η ημερομηνία είναι σταθερή, άλλωστε πιος εγγυάται στους διοργανωτές πως ο καιρός θα αλλάξει σύντομα.

Μένοντας μονάχος με θέα αυτή του μπαλκονιού και με έναν ήλιο όλο δόντια , εστίασα την προσοχή μου σε μια ισπανική τουλίπα που στοργικά η γειτόνισσα καλλιεργούσε στον 2ο όροφο της απέναντι πολυκατοικίας.. όμορφο λουλούδι αλλά ήταν και αυτή μόνη της όπως και γώ ,οπότε κάναμε πρόωρα χειμερινά ανθεστήρια παρέα εφέτος . Δεν ήταν και άσχημα, το βράδυ η γειτόνισσα έβαλε μέσα την τουλίπα, να την γλυτώσει απ την παγωνιά αν και την πότισε με την ίδια ποσότητα νερού από συνήθεια λόγω του παρεξηγημένου ήλιου, αγνοώντας έτσι την υποβόσκουσα υγρασία και έσβησε τα φώτα βιαστικά , ήταν τότε που άνοιξα το παλιό μου ανθολόγιο με τα αποξηραμένα φυτά - κανένα δεν ήταν τόσο όμορφο όσο η σπανιόλα τουλίπα - , τότε ήταν που αποφάσισα πως δεν θα ξαναπαραβρεθώ σε ανθεστήρια ποτέ πια ξανά .

Αφού δεν έρχεται πια η μητέρα φύση στη γιορτή, γιατί να πηγαίνω εγώ; σκέφτηκα και λίγο η ίωση, λίγο ο περίεργος καιρός, η υπερβολική δόση χλωροφύλλης από τις θυσίες των λουλουδιών σήμερα, η τηλεόραση που ξέχασα πάλι να κλείσω.. ο ύπνος έκλεισε τα μάτια μου .

Μοναξιά

Τα φώτα έσβησαν,
πέρασε βιαστικά σαν μια δέσμη συναισθημάτων έντονων δυνατών κι αόρατων, ηλεκτρονική εποχή σήμερα και φοβόταν τις καρδιές, πώς άλλωστε θα μπορούσε ποτέ να ξεχάσει πόσο αυτός παρεξηγήθηκε με μερικές σάπιες απ' αυτές , πόσες φορές .

Στο δρόμο που άφησε πίσω του απόψε η θλίψη και η υγρασία έμοιαζαν σαν ασπρόμαυρη φωτογραφία καλλιτεχνικού περιεχομένου με μια αιωρούμενη ουσία που μάλλον θα τα χε πιει κάπου εκεί τριγύρω, επίσης βιαστικά . 'Ετσι κι αλλιώς, ποτέ δεν ήταν λάτρης των σίγουρων πραγμάτων . Τα σίδερα και τα σίγουρα είχε μάθει έμμεσα πως έχουν κάποια σχέση και γιαυτό τα αντιπαθούσε περισσότερα απ τα πάθη του , λίγα δεν είχε πάθει αυτό κι αν ήταν σίγουρο .

Το φλάς μες το σκοτάδι άστραψε και ερχόταν απ τις στέγες των σπιτιών, είχε συννεφιά, μουντός καιρός για βόλτες αλλά ιδανικός για φωτογραφίες με λίγο φωτισμό . Μετά την αστραπή το φίλμ κάηκε , είχε πείσμα να βγάζει ακόμα με αυτές της παλιές μηχανές που χρειάζεται να στις εμφανίσουν μετά για να τις δείς, αυτές που δεν τις βλέπεις αμέσως όπως τώρα οι περισσότεροι , ήταν πιο ανθρώπινες οι φωτογραφίες αυτές για εκείνον, ήξερε πια καλά πώς μας αρέσει μόνο ότι χάσαμε κι ό,τι ποτέ δεν βγήκε αληθινό, ότι ποτέ δεν βγήκε στο φώς..

Αηδιάζουσες στιγμές

Βαθύτατη έκφραση αηδίας
νοσταλγική απόρια του ανέφικτου

Στιγμή που πάει και έρχεται
ηδονικά αποβλακωμένος χρόνος

Διόπτρες στη μοναξιά της σκέψης
πιπέρι στα ανούσια λόγια που ακούς

Θλίψη σε πίνακες με πίδακες ευγενών καυσαερίων
εδώ δεν έμεινε στοιχείο στοιχειωμένο το γλυκό

Χαμόγελα και παγωνιά κάνουν παρέα
βεράντες έρημες σε αυλές που δεν περπάτησες, δεν είναι μακριά

Λήθαργος παθητικές συγκυρίες ύπνωση
σιωπή και λαιμαργία.. ΑΗΔΙΑ !