Κλιματικές αλλαγές & Χειμερινά ανθεστήρια

Απόντες επί τιμής,
έγραφε το χαρτί πάνω δεξιά ακριβώς κάτω από τη μικρή λίστα των επίσημων προσκεκλημένων της γιορτής των χειμερινών ανθεστηρίων .

Η ίωση που ταλάνιζε τον μοναδικό απόντα δεν έλεγε να βγάλει εις πέρας την αποστολή της,
να εξασθενήσει το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού και να φύγει όπως ήρθε φιλικά απρόσκλητη . Αυτή τη φορά έλειπα εγώ . Με τις αλλαγές του καιρού τελευταία ίσως να είχε και δίκιο, έκανε και αυτή την επιλογή της κι ας είναι σε λάθος ώρα, εξάλλου οι κλιματικές αλλαγές είναι γεγονός όπως τελευταία ακούγεται να λένε .'Ηταν και πως δεν έπαιρνε αναβολή η γιορτή η ημερομηνία είναι σταθερή, άλλωστε πιος εγγυάται στους διοργανωτές πως ο καιρός θα αλλάξει σύντομα.

Μένοντας μονάχος με θέα αυτή του μπαλκονιού και με έναν ήλιο όλο δόντια , εστίασα την προσοχή μου σε μια ισπανική τουλίπα που στοργικά η γειτόνισσα καλλιεργούσε στον 2ο όροφο της απέναντι πολυκατοικίας.. όμορφο λουλούδι αλλά ήταν και αυτή μόνη της όπως και γώ ,οπότε κάναμε πρόωρα χειμερινά ανθεστήρια παρέα εφέτος . Δεν ήταν και άσχημα, το βράδυ η γειτόνισσα έβαλε μέσα την τουλίπα, να την γλυτώσει απ την παγωνιά αν και την πότισε με την ίδια ποσότητα νερού από συνήθεια λόγω του παρεξηγημένου ήλιου, αγνοώντας έτσι την υποβόσκουσα υγρασία και έσβησε τα φώτα βιαστικά , ήταν τότε που άνοιξα το παλιό μου ανθολόγιο με τα αποξηραμένα φυτά - κανένα δεν ήταν τόσο όμορφο όσο η σπανιόλα τουλίπα - , τότε ήταν που αποφάσισα πως δεν θα ξαναπαραβρεθώ σε ανθεστήρια ποτέ πια ξανά .

Αφού δεν έρχεται πια η μητέρα φύση στη γιορτή, γιατί να πηγαίνω εγώ; σκέφτηκα και λίγο η ίωση, λίγο ο περίεργος καιρός, η υπερβολική δόση χλωροφύλλης από τις θυσίες των λουλουδιών σήμερα, η τηλεόραση που ξέχασα πάλι να κλείσω.. ο ύπνος έκλεισε τα μάτια μου .